Οι γέφυρες Einstein-Rosen, ή αλλιώς σκουληκότρυπες, είναι
θεωρητικά περάσματα μέσα στο χωρόχρονο. Αποτελούν δηλαδή υποθετικές
συντομεύσεις ανάμεσα σε δύο διαφορετικά σημεία του χωροχρόνου. Αν και δεν
υπάρχουν παρατηρήσιμα στοιχεία, οι σκουληκότρυπες έχουν προβλεφθεί από τη
θεωρία της γενικής σχετικότητας.
Το 1935, ο Albert Einstein και ο Nathan Rosen χρησιμοποίησαν
τη θεωρία της γενικής σχετικότητας για να προτείνουν την ύπαρξη
"γεφυρών" μέσα στο χωρόχρονο. Αυτά τα μονοπάτια συνδέουν δύο
διαφορετικά σημεία, δημιουργώντας ένα πέρασμα που θα μπορούσε να μειώσει τον
χρόνο ταξιδιού και την απόσταση.
Οι σκουληκότρυπες αποτελούνται από δύο άκρα, τα στόματα και
από ένα ενδιάμεσο τμήμα, που ενώνει τα δύο αυτά άκρα. Οι σκουληκότρυπες συνήθως
αναπαριστώνται απλοποιημένα σε δισδιάστατες επιφάνειες. Σε αυτή την περίπτωση η
σκουληκότρυπα εμφανίζεται ως τρύπα σε κάθε ένα από τα δύο σημεία της
επιφάνειας. Οι τρύπες αυτές συνδέονται με έναν τρισδιάστατο σωλήνα. Μια
πραγματική σκουληκότρυπα θα είναι ανάλογη με την απλοποιημένη αναπαράσταση,
μόνο που οι διαστάσεις του χώρου θα αυξηθούν από δύο σε τρεις. Έτσι τα άκρα της
σκουληκότρυπας, που αναπαρίστανται ως κυκλικές οπές σε ένα μοντέλο δύο
διαστάσεων, θα μπορούσαν να απεικονιστούν ως σφαίρες σε ένα μοντέλο τριών
διαστάσεων.
Όπως προαναφέρθηκε, η θεωρία της γενικής σχετικότητας
προβλέπει μαθηματικά την ύπαρξη σκουληκότρυπας, αλλά καμιά δεν έχει ανακαλυφθεί
μέχρι σήμερα. Κάποιες λύσεις της γενικής σχετικότητας επιτρέπουν την ύπαρξη
σκουληκότρυπας, τα άκρα της οποίας είναι μαύρες τρύπες. Ωστόσο μια μαύρη τρύπα
δεν αρκεί για να δημιουργηθεί μια σκουληκότρυπα.
Αν και οι σκουληκότρυπες φαίνεται να αποτελούν ιδανικό τρόπο
για να ταξιδέψει κανείς μέσα στο σύμπαν, υπάρχουν κάποια προβλήματα που θα
έκαναν ένα τέτοιο ταξίδι αρκετά περίπλοκο. Εκτός από το γεγονός ότι δεν έχουμε
εντοπίσει ακόμη κάποια σκουληκότρυπα, υπάρχουν δύο ακόμη βασικά προβλήματα.
Το πρώτο πρόβλημα είναι το μέγεθος. Οι σκουληκότρυπες που
σχηματίστηκαν στα αρχικά στάδια του σύμπαντος προβλέπεται ότι υπάρχουν σε
μικροσκοπικό επίπεδο (περίπου 10-33 εκατοστά). Ένα άλλο πρόβλημα
αφορά τη σταθερότητα. Οι προβλεπόμενες σκουληκότρυπες θα ήταν άχρηστες για
ταξίδια διότι καταρρέουν πολύ γρήγορα. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες διαπιστώθηκε ότι μία σκουληκότρυπα, που περιέχει "εξωτική" ύλη, θα μπορούσε να παραμείνει σταθεροποιημένη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η εξωτική ύλη, η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με την σκοτεινή ύλη ή την αντιύλη, είναι ύλη που περιέχει αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Αν μία σκουληκότρυπα περιείχε επαρκή εξωτική ύλη θα μπορούσε θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί ως πέρασμα ανάμεσα σε δύο σημεία του σύμπαντος.
Η σημερινή τεχνολογία είναι ανεπαρκής για να μεγεθύνει ή να σταθεροποιήσει σκουληκότρυπες, ακόμη και αν μπορούσαμε να τις εντοπίσουμε. Ωστόσο, οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν την ιδέα ως μέθοδο διαστημικών ταξιδιών, με την ελπίδα ότι τελικά θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις "γέφυρες".
Μετά:
Ο σχεδιασμός του Σύμπαντος.
H υποψία ενός πολυσύμπαντος.
Είναι το σύμπαν μοναδικό;
H «Μεγάλη Αφήγηση»
Η σημερινή τεχνολογία είναι ανεπαρκής για να μεγεθύνει ή να σταθεροποιήσει σκουληκότρυπες, ακόμη και αν μπορούσαμε να τις εντοπίσουμε. Ωστόσο, οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν την ιδέα ως μέθοδο διαστημικών ταξιδιών, με την ελπίδα ότι τελικά θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις "γέφυρες".
Ο σχεδιασμός του Σύμπαντος.
H υποψία ενός πολυσύμπαντος.
Είναι το σύμπαν μοναδικό;
H «Μεγάλη Αφήγηση»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου