Μια μελέτη, με επί κεφαλής ερευνητές από το SLAC National Accelerator Laboratory των Η.Π.Α. και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, έδειξε ένα νέο, αποτελεσματικό τρόπο για την επιτάχυνση φορτισμένων σωματιδίων. Η μέθοδος μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη γραμμικών επιταχυντών σωματιδίων, οι οποίοι θα έχουν μικρότερο μέγεθος και αυξημένη ισχύ (επιταχυντές που θα χρησιμοποιηθούν για να διερευνηθούν οι ιδιότητες των θεμελιωδών δομικών στοιχείων της φύσης).
Οι επιστήμονες είχαν προηγουμένως δείξει ότι η αύξηση της ενέργειας φορτισμένων σωματιδίων, με την "τοποθέτησή" τους σε ένα κύμα ιονισμένου αερίου ή πλάσματος, λειτουργεί καλά για τα ηλεκτρόνια. Ενώ αυτή η μέθοδος, από μόνη της, θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία μικρότερων επιταχυντών, τα ηλεκτρόνια αποτελούν μόνο το ήμισυ της εξίσωσης για τους μελλοντικούς επιταχυντές. Τώρα οι ερευνητές έχουν φτάσει σε ένα άλλο ορόσημο, με την εφαρμογή της παραπάνω μεθόδου στα ποζιτρόνια. Η νέα αυτή μελέτη αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την δημιουργία μικρότερων και λιγότερο δαπανηρών επιταχυντών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων.
Οι ερευνητές μελετούν τα θεμελιώδη σωματίδια της ύλης και τις δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, μέσα από τη σύγκρουση σωματιδίων υψηλής ενέργειας. Οι συγκρούσεις μεταξύ ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων είναι απλούστερες και ευκολότερες για μελέτη, διότι σε αντίθεση με τα πρωτόνια που συγκρούστηκαν στον LHC στο CERN, τα σωματίδια αυτά δεν είναι κατασκευασμένα από μικρότερα συστατικά μέρη. Ωστόσο, με τη σημερινή τεχνολογία, ένας επιταχυντής τέτοιου είδους θα έπρεπε να έχει μέγεθος μερικών δεκάδων χιλιομέτρων. Η επιτάχυνση φορτισμένων σωματιδίων, με τη χρήση πλάσματος, είναι ένας τρόπος με τον οποίο οι ερευνητές ελπίζουν να μειώσουν το μέγεθος και το κόστος των επιταχυντών.
Μέσα από προηγούμενες μελέτες, οι ερευνητές, έδειξαν πως όταν μία δέσμη ηλεκτρονίων εισέρχεται σε ένα ιονισμένο αέριο, δημιουργεί ένα είδος κυματισμού, το οποίο χρησιμοποιείται για να επιταχυνθεί μια δεύτερη δέσμη ηλεκτρονίων. Με αυτό τον τρόπο οι δύο δέσμες σωματιδίων εισέρχονται μαζί στον επιταχυντή και κινούνται η μία πίσω από την άλλη. Αυτή η μέθοδος παρέχει υψηλής απόδοσης ενεργειακή ώθηση, στα φορτισμένα σωματίδια, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά τα ποζιτρόνια όμως, η επιτάχυνση με τη χρήση πλάσματος είναι πολύ πιο δύσκολη. Στην πραγματικότητα, πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι εάν μια δέσμη ποζιτρονίων τοποθετηθεί σε μία τέτοια διάταξη, θα ήταν πιθανό να επιβραδυνθεί.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι μια ενιαία δέσμη ποζιτρονίων, αντί για τη χρήση δύο, μπορεί να αλληλεπιδράσει με το πλάσμα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το μπροστά άκρο να δημιουργεί ένα κυματισμό, ο οποίος θα επιταχύνει το άλλο άκρο της δέσμης.
Σε αυτή την σταθερή κατάσταση, περίπου 1 δισεκατομμύριο ποζιτρόνια απέκτησαν ενέργειες της τάξης των 5.000.000.000 eV σε απόσταση μόλις 1,3 μέτρων. Επίσης η ώθηση αυτή έγινε πολύ ομοιόμορφα, με αποτέλεσμα η επιταχυνόμενη δέσμη να έχει μία καλά καθορισμένη ενέργεια.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας είναι σημαντικά για την ανάπτυξη βελτιωμένων επιταχυντών. Στο επόμενο στάδιο, η ομάδα θα προσπαθήσει να βελτιώσει περαιτέρω τα πειράματα, ενώ παράλληλα πραγματοποιήθηκαν προσομοιώσεις ώστε οι ερευνητές να κατανοήσουν πώς δημιουργήθηκε αυτή η σταθερή κατάσταση.
Αν και οι επιταχυντές σωματιδίων με βάση το πλάσμα δεν θα κατασκευαστούν στο εγγύς μέλλον, η μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αναβάθμιση των επιταχυντών που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία.
Δες στο βίντεο πως λειτουργεί η επιτάχυνση φορτισμένων σωματιδίων με τη χρήση πλάσματος:
Μετά:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου