Είναι γεγονός ότι σήμερα η διδασκαλία της Φυσικής ταυτίζεται με εκμάθηση τεχνικών πάνω σε λύσεις προβλημάτων, χωρίς να υπάρχει η φροντίδα της εξοικείωσης των μαθητών με τη μέθοδο και τη φυσιογνωμία της επιστήμης στην οποία εμπλέκεται το εμπειρικό με το μαθηματικό και το αφηρημένο. Δεν δίνεται έμφαση στην κατανόηση των αρχών και των νόμων του προβλήματος, των διαδικασιών εκείνων που στοχεύουν ευρύτερα στην κατανόηση των φαινομένων στα οποία αναφέρεται το πρόβλημα.
Έτσι η αξία της διδασκαλίας της Φυσικής μέσω του προβλήματος υποβαθμίστηκε, αν και είναι ένα διδακτικό εργαλείο υψηλών προδιαγραφών, γιατί η δυνατότητα του διδασκομένου να το αντιμετωπίζει απορρέει από το ότι έχει κατανοήσει τις έννοιες και τους νόμους της Φυσικής.
Σύμφωνα με τον Κασσέτα (2004:σελ.275) κάθε πρόβλημα στη Φυσική είναι ένα μικρό συνήθως κείμενο, που συνοδεύεται κάποτε και από σχήμα, και το οποίο οφείλει να περιέχει αποσαφηνισμένα δεδομένα και ζητούμενα. Το πρόβλημα οικοδομείται πάνω στη λογική των ειδικών οδών της σκέψης που οδηγούν στη λύση του. Η αξιοποίησή του στη διδασκαλία της Φυσικής μπορεί να το κάνει εργαλείο ικανό να συμβάλλει σε διδακτικούς στόχους κατανόησης και εφαρμογής.
Η λύση ενός προβλήματος απαιτεί από αυτόν που την επιδιώκει να είναι σε θέση:
- Να αναγνωρίζει το γενικότερο φαινόμενο
- Να το μετατρέπει στη γλώσσα της Φυσικής
- Να μπορεί να επιλέγει τις κατάλληλες έννοιες και τα κατάλληλα σύμβολα
- Να μπορεί να επιλέγει τους φυσικούς νόμους που πρέπει να επικαλεστεί
- Να είναι σε θέση να τους εφαρμόζει καταγράφοντας τις σχετικές εξισώσεις.
Εκτός από τη γνώση των φυσικών νόμων η λύση ενός προβλήματος μπορεί να απαιτεί ενδεχομένως και την αξιοποίηση άλλων γνωστικών αντικειμένων, όπως είναι οι εξισώσεις κίνησης, θεωρήματα, και γεωμετρικές απεικονίσεις.
Για να θεωρηθεί ένα δομημένο εννοιακό σύνολο με δεδομένα και ζητούμενα πρόβλημα Φυσικής, χρειάζεται:
1. να είναι έτσι διατυπωμένο, ώστε να απαιτείται η μερική ή ολική μετάφρασή του στη γλώσσα της Φυσικής
2. οι δρόμοι της σκέψης που οδηγούν στη λύση του, να μην είναι άμεσα ορατοί, αλλά να χρειάζεται να αναζητηθούν
3. τα απαιτούμενα γνωστικά αντικείμενα να ανήκουν σε διάφορες γνωστικές περιοχές της Φυσικής.
Σταύρος Τσεχερίδης
Άλλωστε, σύμφωνα με τον Δ. Καραγεώργο στόχος στη διδασκαλία λύσης προβλημάτων δεν είναι η συσσώρευση γνώσης, αλλά η καλλιέργεια των νοητικών ικανοτήτων των μαθητών, η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και ο εθισμός τους στην έρευνα και το διάλογο. Η λύση ενός προβλήματος είναι κατάληξη μιας σύνθετης νοητικής λειτουργίας που περιλαμβάνει ανάκληση αφομοιωμένων εννοιών και διαδικασιών, οργάνωση, λογική επεξεργασία και ερμηνεία δεδομένων ή συναγομένων πληροφοριών, ανακάλυψη και συναγωγή σχέσεων και δομών, διατύπωση και έλεγχο προθέσεων, εξαγωγή και αξιολόγηση συμπερασμάτων κ.τ.λ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου